مدح حضرت معصومه سلاماللهعلیها
این زن که خاک قم به وجودش معطر است تکـرار آفـرینـش زهـرای اطـهـر است تـکـرار آفــریـنـش افــلاک بـر زمـیـن تکـرار آفـریـنـش عـرش مصـوّر است این جلوۀ فرشته صفت این شکوه غیب بر خاک مینشیند و از خاک برتر است دسـت سخـاوتـش پُـر از آمـال دوسـتان چشم محـبتش به غـریبان مضطر است هـمـشـیـرۀ شـقـایـق و هـمـراز رازقـی با آفـتاب مـشرقـی عـشق خـواهر است این زن که از نیـایش او مست عـالماند معـصومـه است مـریم آل پیـمـبر است |